شکل گیری بنیان های حقوق بشری از نظر تاریخی مقارن با آغاز سرعت‌گیری چرخش چرخ‌های علوم و فناوری (تکنولوژی) بوده و این دو تاثیرات زیادی بر هم داشته‌اند؛ به طوری که می توان یکی از علل شکل‌گیری قواعد حقوق بشر را پیشرفت های گسترده علمی و فناوری دانست. اما، آنچه در روزگار کنونی موجبات نگرانی را فراهم ساخته احتمال تقابل این دو مقوله می باشد، زیرا هرچند توسعه علمی و صنعتی در برآوردن نیازهای مادی انسان تاثیر گذار می باشد، ولی از سویی خود این امر، مخاطرات جدی بر حیات بشری ایجاد می‌نماید. برای مثال، اگر چه تولید بیشتر رفاه بیشتری برای بشر به ارمغان می آورد ولی از طرفی محیط زیست وی را که از حقوق بشری است به چالش می کشد.
حقوق بشر طیف وسیعی از حقوق شناخته شده در سطح بین المللی از حقوق مدنی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی را در بر می گیرد. حقوق بشر یا حقوق اساسی بشر مجموعه امتیازاتی است که با توجه به شأن و مقام انسان شکل گرفته است. فلسفه وجودی حقوق بشر اعتلای منزلت این حقوق بوده است، تا آنکه با رعایت موازین آن در سراسر جهان همه افراد بشر بصورتی یکسان از این امتیازات بهره مند گردند.[2] به موجب قواعد حقوق بشر دولتها، متعهد و ملزم به احترام، حمایت و اجرای حقوق بشر بطور کلی در سرزمینشان می‌باشند. پیش شرط تعهد به اجرای این حقوق، تضمین بهرهمندی آنها برای همه، خواه از طریق اتخاذ و تضمین اقدامات قانونگذاری، اداری، بودجهای، قضایی و یا دیگر اقدامات میباشد. دولتها بوسیله مشارکت در چارچوب قواعد حقوق بشر بین‌المللی متعهد می شوند که قوانین اساسی، قواعد، سیاست ها، بودجه ها و غیره، منعکس کننده تعهدات بین المللی آنها باشد، و در جهت دست یافتن به استاندارد های حداقلی که دولت بر الزام بوسیله آنها توافق کرده باشد.[3]