هر یک از ما برای یکبار هم که شده در مورد جهان گذشته، حال و آینده فکر کرد‌ه‌ایم. خیلی از پیشرفت‌ها و مشکلات فعلی ما ریشه در گذشته دارند، و بسیاری از مصائب آینده بدنبال تصمیم‌گیرهای ناسنجیده در زمان حال اتفاق می‌افتند و به این ترتیب فرصت آینده‌ی بهتر را به همین راحتی از دست خواهیم داد. به نظر شما علت را کجا باید جستجو کرد. برخی از متفکرین ضمن دوری از قضاوت غیرمنصفانه، معتقدند بشر علیرغم پیشرفت در تمامی علوم، دچار یک بی‌کفایتی در علم حکومت است. درستی یا نادرستی این دیدگاه موضوع بحث من نیست. آنچه برایم مهمتر است، چالشهای‌های است که جهان هر روز با آنها روبرو است و علیرغم تلاش‌های که برای رفع آنها می‌شوند باز چالش جدیدی به وجود می‌آید.
طرح این مسایل در ابتدا کمی دشوار است، ولی به نظر می‌رسد با قدری تأمل، توجه و تفکر به جهان اطرافمان به نتایجی خوبی خواهیم رسید. شاید هم مرسوم نباشد که سخن سردبیر به طرح این مسایل اختصاص داده شود. ولی برای بهبود شرایط باید از هر فرصتی استفاده کرد. من در این سخن کوتاه برداشت خودم را از این موضوع بیان می‌کنم. مطمئناً دیدگاه‌ها و راهکارهای بهتری هم وجود دارد که باید فرصتی برای بیان آنها فراهم شود.
معتقدم هر کسی به سهم خود می‌تواند در آینده جهان و همبستگی جهانی نقش داشته باشد، بشرطی که جهان را به همان اندازه دیده باشد. یک خبرنگار یا گزارشگر وضعیت بغرنج مردمان در یک منطقه از جهان می بیند و آن را چند ثانیه از طریق قاب دوربین به شما نشان می‌دهد. شما گوشه‌ای از جهان را به همان اندازه چند ثانیه می‌بینید، و به همان اندازه که دیدید باید برای تغییر و بهتر شدن آن تلاش کنید. شاید بپرسید چطور می‌شود با دیدن یک مشکل به حل آن کمک کرد. برای پاسخ به این موضوع از روش تحقیق در علوم‌تجربی الهام می‌گیرم.
در علوم تجربی ابتدا به دنبال مشاهده، سوالی در ذهن شما ایجاد می شود، و بعداً برای این سوال فرضیه‌ای می‌دهید و پس از آن فرض خود را آزمون می‌کنید. پس چهار مرحله "مشاهده"، "سوال"، "فرضیه" و "آزمون" در روش تحقیق در علوم تجربی وجود دارد. این موضوع چطور با جهانی شدن قابل جمع است؟ به نظرم برای جهانی شدن گام اول یعنی مسئولیت ما در قبال "مشاهده" مسایل جهانی و جهان آینده‌مان مغفول مانده است. پس اگر ببینیم، امکان دارد سوالی هم ایجاد شود و پس از آن راه‌حلی هم پیشنهاد دهیم. به نظر من اینجا مفهوم "جهانی دیدن" شکل می‌گیرد که مقدمه "جهانی شدن" است. به نظر شما اگر هر فرد چند ثانیه به جهان بنگرد و به آینده آن فکر کند، آیا جهان بهتری نخواهیم داشت؟ به نظر می‌رسد جهانی دیدن و اندیشیدن چندین گام ما را سریع‌تر در زمان پیش می برد.
